Δόξα και τιμή στον Ν.Καρούζο

είμαι των άστρων ο σκύλος
όταν
στέκομαι σε φοβερά δευτερόλεπτα
και αναρωτιέμαι
Πόσους αιώνες θαυμαστούς
έχουμε σ'ενα δευτερόλεπτο;

Ασπρόμαυρο..!

Νέος, ακόμη ο Χρόνης Αχρόνης μόλις είχε γυρίσει από ένα πολύμηνο ταξίδι στο εξωτερικό στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών….τις τελευταίες μέρες της παράμονής του στην εκεί χώρα έτυχε να γνωρίσει την κοπέλα που επρόκειτο να στοιχειώσει την ψυχή του και την ιστορία μας…5 μέρες προτού γυρίσει στην χώρα του γνώρισε τυχαία την L…έπειτα από ολιγόλεπτη συνομιλία και ανταλλαγή απόψεων κυρίως μέσα από τις ίριδες των ματιών κατέληξαν να κάνουν έρωτα στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσε ως σκοτεινό θάλαμο η L…ένεκα ότι ήταν φωτογράφος.. έτσι λοιπόν μεταξύ λευκών χαρτιών, θερμόμετρων, λεκανών, χημικών και φώτων ασφαλείας συντελέστηκε το θαύμα τους….Το ξέραν και οι δύο ότι δεν μπορούσε να υπάρχει συνέχεια…αγκαλιάστηκαν, ορκίστηκαν με τα βλέμματα τους.. ...αγάπη_ και ο καθένας συνέχισε να ζει την ζωή του στην χώρα καταγωγής του…Αραιά..πυκνά..ανταλλάσσαν αλληλογραφία με τα νέα τους και φωτογραφίες μεγάλων φωτογράφων…
Με το συγκεκριμένο background...o Χρόνης αγόρασε την πρώτη του αναλογική φωτογραφική του μηχανή..με σκοπό να εξασκήσει την φωτογραφία..που με τόσο ωραίο τρόπο είχε εισέλθει στην ζωή του…έφεση του η ασπρόμαυρη φωτογραφία…ινδάλματα του ο Philippe Halsman, o Làszlo Mohony-Nagy και πολύ άλλοι..
Στους μήνες που ακολούθησαν ο Χρόνης κυκλοφορούσε με την μηχανή του παραμάσχαλα και φωτογράφιζε ό,τι του κέντριζε το ενδιαφέρον… ένα απόγευμα έτυχε να βρίσκεται σε ένα χλιδάτο ξενοδοχείο(όχι για διακοπές – ο Χρόνης ήταν συνήθως απένταρος) που διέθετε πισίνα για τους ένοικούς του…εκεί τριγυρνώντας στα περίχωρα εντόπισε μια πεταλούδα που κείτοταν στον περίγυρο της πισίνας, που χρησιμεύει για το φιλτράρισμα – καθαρισμό του νερού.. την πλησίασε.. διαπίστωσε ότι ήταν νεκρή..προς στιγμή λυπήθηκε αλλά αμέσως σκέφτηκε ότι βρήκε το επόμενο φωτογραφικό του μοντέλο..μια ασπρόμαυρη πεταλούδα….ένα υπέροχο ασπρόμαυρο πλάσμα 15-20 εκατοστών σε πλάτος και μήκος..με περίτεχνα σχέδια στα φτερά της…την περισύλλεξε με προσοχή μέσα σ’ένα πλαστικό ποτήρι, από αυτά που δίνουν για τον φραπέ σε πακέτο στα θέρετρα διακοπών (ή μήπως φέρετρα διακοπών) και πήγε σπίτι του για να την απαθανατίσει…
Τις ημέρες που ακολούθησαν έμαθε τα πάντα γι αυτήν..ότι είναι μια papilion machaon…από πού έρχεται, πού πηγαίνει, ότι ευδοκιμεί στα εύκρατα μεσογειακά κλίματα…σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά της..την φωτογράφισε σε άσπρο φόντο…σε μαύρο..σε γκρί..σε περίτεχνες στάσεις….και αφού τελείωσε με τις φωτογραφικές του ιδέες….την άφησε δίπλα στην φωτογραφική του τσάντα σαν επινίκιο μια δύσκολής αναζήτησης…το επόμενο πρωί…εκεί που κοιμόταν ένιωσε τον αέρα από το φτερούγισμα στα ρουθούνια…ξύπνησε και είδε ότι η πεταλούδα ζούσε και πετούσε δειλά δειλά…..σκέφτηκε ότι στέγνωσαν τα φτερά της και για αυτό το λόγο αναστήθηκε από τον μικρό θάνατο που είχε πέσει….περιχαρής..έγειρε τα παραθυρόφυλλα και άρχιζε να την κηνυγάει νωχελικά.. με τον φακό του..σκέφτηκε ότι ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε μια pet-πεταλούδα…την επόμενη που γύρισε στο σπίτι.. παρατήρησε ότι η πεταλούδα του είχε δραπετεύσει από το άνοιγμα που σχημάτιζαν τα παραθυρόφυλλα στο ελαφρύ τους κλείσιμο…προς στιγμήν στεναχωρήθηκε αλλά δεν έδωσε σημασία. .σκέφτηκε ενδόμυχα.. έπρεπε να συνεχίσει την ζωή της και αυτή…
Παράλληλα με τα φτερουγίσματα της πεταλούδας.. ο Χρόνης συνέχιζε την ζωή του..η τρέλα του για την φωτογραφία είχε ατονήσει λόγω του πολυδάπανου της εμφάνισης και της αγοράς των εξαρτημάτων εμφάνισης…παρόλο που η αλληλογραφία και η έρευνα για φωτογράφους συνεχιζόταν.. έφταναν περιοδικά γράμματα με νέα της φίλης του.. με μνείες για την F.Woodman τον H.C. Bresson καθώς και δικές τις φωτογραφικές απόπειρες… το επόμενο καλοκαίρι για να βγάλει τα προς τα ζην βρέθηκε να δουλεύει ρεσεψιόν την νύχτα σε ένα παραθαλάσσιο κάμπινγκ.. δούλευε στο χώρο της ρεσεψιόν αλλά ουσιαστικά έκανε την δουλειά του νυχτοφύλακα.. επιτηρούσε ποιος έμπαινε.. ποιος έβγαινε.. παρακαλούσε τους ένοικους που γυρνούσαν μεθυσμένοι να κάνουν ησυχία για να μην ξυπνήσουν τους υπόλοιπους και κάθε πρωί γύρω στις έξι σκούπιζε την ρεσεψιόν, τον περιβάλλοντα χώρο αυτής.. όπως και την είσοδο του κάμπινγκ.. «δουλειά καριέρας»..αλλά ο Χρόνης δεν χαλιόταν διότι πληρωνόταν καλά και βρισκόταν κοντά σε μια ακόμη μεγάλη του αγάπη, την θάλασσα.. Τα ωράριά του εξουθενωτικά δούλευε 11 ώρες ..από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 9 το πρωί.. η αϋπνία είχε εισχωρήσει στον βιολογικό και πνευματικό του κόσμο.. μολονότι τούτο.. συνέχιζε ακάθεκτος…
Ένα τυχαίο πρωινό.. προς τα τέλη Αυγούστου.. γύρω στις 6:30 βγήκε για το καθιερωμένο σκούπισμα της εισόδου και του περίγυρου της ρεσεψιόν.. εκεί που σκούπιζε ενώ χασμουριόταν.. πρόβαλλε μπροστά στην σκούπα του μια ασπρόμαυρη πεταλούδα.. μια papilion machaon..ίδια με εκείνη που είχε σώσει…αμέσως σοκαρίστηκε.. άλλα δεν τα έχασε…έσκυψε ευγενικά προς το μέρος της και της ψιθύρισε.. «άμα είσαι η πεταλούδα που είχα σώσει έλα ξανά αύριο την ίδια ώρα εδώ»..μόλις τελείωσε τα λόγια του η πεταλούδα άνοιξε τα ασπρόμαυρα φτερά της και χάθηκε στην φρεσκάδα εκείνου του νοτισμένου αυγουστιάτικου πρωινού. Ο Χρόνης δεν ανέφερε σε κανέναν τα περιστατικό.. και συνέχισε την ημέρα.. Το επόμενο ακριβώς χάραμα έπιασε την σκούπα με τόση ανυπομονησία.. που αν τον έβλεπε το αφεντικό του θα του έδινε σίγουρα bonus..συνέχισε να σκουπίζει και πλησίασε το μέρος όπου χθες είχε συναντήσει την γνώριμη του…σκούπιζε και κοιτούσε ολόγυρα μπας και εντοπίσει το ραντεβού του…μάταια.. στην επόμενη κίνηση του όταν κοίταξε ξανά κάτω αυτά που καθάριζε είδε ξανά την papilion machaon...τρελάθηκε από την χαρά του…έσκυψε και χαιρέτησε την πεταλούδα.. τις μίλησε λέγοντας την ότι την έχει επιθυμήσει και ότι οι σωστές κυρίες δεν κάνουν έτσι.. δηλαδή δεν φεύγουν χωρίς ένα αντίο.. της είπε βέβαια ότι δεν της κρατάει κακία…η πεταλούδα φτερούγισε γύρω από το πρόσωπο του για κανένα πεντάλεπτο.. σαν να ήθελε να παίξει μαζί του.. ή να του ανταπαντήσει.. έπειτα στάθηκε πάνω στον ώμο του.. έμοιαζε κάτι σαν το αντίο αυτό και έπειτα φτερούγισε νωχελικά και έγινε ένα με την υπόλοιπη φύση.. Ο Χρόνης παράτησε το σκούπισμα…τσιμπήθηκε να δει αν είναι ξύπνιος και προχώρησε στην ρεσεψιόν ενώ μέσα στο μυαλό του γινόταν μια μάχη για την κατανόηση του μεταφυσικού αυτού περιστατικού …Στην αλλαγή βάρδιας ο Χρόνης αντάλλαξε μια ξερή καλημέρα στον συνάδελφο του…ενώ στην ερώτηση του τελευταίο αν είναι καλά…απάντησε.. ναι,ναι…ξέρεις αϋπνία…
Τις επόμενες μέρες η συμπεριφορά του ήταν μετρημένη και ολιγόλογη.. καθώς βέβαια δεν μπορούσε να εκμυστηρευτεί σε κανέναν αυτό που έγινε.. τι θα τους έλεγε.. δηλαδή.. με επισκέφτηκε η πεταλούδα που είχα σώσει για να μου πει αντίο και να με ευχαριστήσει.. το λιγότερο που θα του καταλόγιζαν θα ήταν η τρέλα..
Την επομένη το πρωί έφτασε ο ταχυδρόμος.. και είχε γράμμα για τον Χρόνη…Ήταν από την φίλη του που μοιραζόταν την ίδια αγάπη για την φωτογραφία ..Ο Χρόνης άνοιξε το γράμμα βιαστικά και με χαρά… Αφού είδε κάποιες φωτογραφίες polaroid που του είχε στείλει….ξεκίνησε να διαβάζει το γράμμα…Το γράμμα ξεκινούσε κάπως έτσι…
«Χθες το πρωί ήρθα στο όνειρο σου, σαν ασπρόμαυρη πεταλούδα….»